In de namiddag werden we opgehaald door een ranger om met een jeep naar de Ntwetwe Pan te rijden. De Ntwetwe Pan is onderdeel van het Makgadikgadi Pans National Park en en beslaat een gebied van 12.000 km². Het is één van de grootste zoutvlaktes ter wereld. De vlakte is het enige dat is overgebleven van het immens grote binnenzee Makgadikgadi, dat duizenden jaren geleden is opgedroogd.

Makgadikgadi bestaat uit verschillende pannen, waarvan de drie grootste Sua (of Sowa), Ntwetwe en Nxai Pan zijn. De kleilaag is te zout voor vegetatie en levert daardoor te weinig voedsel voor de grote zoogdieren. Zodra de zomerregens vallen, vullen de pannen Sua en Ntwetwe zich echter met een laagje water en trekken duizenden zebra’s en wildebeesten vanuit de westelijk gelegen Boteti rivier naar de pannen, op de voet gevolgd door hun roofdieren.

 

Onderweg naar de Ntwetwe Pan kwamen we struisvogels tegen, grote Baobab bomen en konden we stokstaartjes zien die hier hun leefgebied hebben. Meerkats worden ze hier genoemd. De stokstaartjes komen alleen uit hun holletje als het warm genoeg. We hadden geluk; we stonden nog geen 5 minuten te wachten, toen de eerste boven de grond kwam. Al snel volgden ook nummer twee, drie en vier. Aangezien ze nauwelijks een vacht op hun borst hebben, staan ze altijd met hun buikjes naar de zon op te warmen. Vaak met z’n vieren op een rij. Super schattig! We konden ook best wel dichtbij komen!

 

 

Tegen zonsondergang konden we onze tocht over de Ntwetwe Pan per voet vervolgen naar het basiskamp. Het wandelen op deze oeroude zeebodem was een unieke ervaring. Elke stap kraakte onder je voeten en je kon kilometers rondom kijken terwijl het licht steeds meer oranje-rood werd.

 

 

Bij het basiskamp was er een kampvuur gemaakt waar we een biertje konden drinken, terwijl op primitieve wijze intussen het avondeten werd klaargemaakt. Om een uur of 7 konden we gaan zitten aan een lange gedekte tafel midden op de vlakte en kregen we een lekker 3-gangen diner.

 

 

Tegen de tijd dat we wilden gaan slapen was er intussen een sterrenhemel te zien zoals we die nog nooit ervaren hebben. Als in een omniversum zagen we 360 graden om ons heen een spectaculaire sterrenhemel waarin je duidelijk verschillende planeten en heel de Melkweg kon zien.

 

De bedjes waar we in moetsen slapen bestonden uit matrassen met dikke dekens in de open lucht. Het was uniek om op die manier op die zoutpan te liggen en het heelal te bewonderen. Tijdens de nacht ben ik een paar keer wakker geworden en kon je aan de hand van de sterren zien dat de aarde weer een stukje gedraaid was.