Het was een behoorlijk saaie en lange rit waarin je alleen maar door hetzelfde eentonige ‘bushfield’ rijdt. De wegen zijn lang, recht en vlak. Er zijn twee rijstroken met een afbrokkelende zijkant. Af en toe passeer je kleine dorpjes met ronde hutten gemaakt van hout, hoge grassen en soms beton. Mensen lachten en zwaaiden terwijl we voorbij reden. Veel mensen zaten aan de kant van de weg, wachtend op de zeldzame bus die hen zou ophalen.

 

 

Bij het kleine dorp Mopipi bij een eenzame Engen benzinepomp de auto voltanken. Het is meteen een goede tip, om bij elk tankstation wat je tegen komt in Botswana, de auto vol te gooien. Benzinepompen zijn er niet in grote getale en het kan soms honderden kilometers verder voordat je wat tegenkomt.

 

Terwijl we over de lange snelwegen reden zonder enkele vorm van beschaving in zicht, hadden we het gevoel dat we echt ‘in the middle of nowhere waren’. Er is niet veel verkeer op deze wegen en soms konden we lange afstanden rijden zonder een ander voertuig te zien. 

 

Na zo’n 3,5 uur rijden zijn we even de weg afgegaan bij Xhumaga voor een picknick. Bij Xhumaga kun je met een kleine veerpont de Boteti rivier oversteken om bij de ingang van het Makgadikgadi National Park te komen. Maar daar komen we later tijdens deze reis. Omdat het zo’n droge periode is, komen er tal van dieren naar de rivier om te drinken. Het was leuk om hier even naar te kijken vanaf de oever.

 

Aan het eind van de dag kwamen aan bij The Waterfront in Maun. Een kleinschalige accommodatie direct aan de Thamalakane rivier. We kregen een ruime bungalow met een groot balkon wat uitzicht had over de rivier waar pelikanen in aan het badderen waren.

 

 

’s Avonds werd er door het personeel een kampvuur gemaakt waar we gezellig rondom konden zitten terwijl in de tussentijd een heerlijk diner werd klaargemaakt, wat we konden gebruiken in het gezellige restaurant.

 

[ngg src=”galleries” ids=”59″ display=”basic_thumbnail”]